zondag 19 september 2010
Twelve angry men
Afgelopen donderdag hebben we de film 'Twelve angry men' gezien. In deze film zitten 12 juryleden in een kamer om het lot van een 18 jarige jongen te bepalen. Hij wordt ervan verdacht zijn vader vermoord te hebben. 11 van de 12 juryleden zijn van mening dat de jongen schuldig is, slechts 1 man vindt dat er genoeg ruimte is voor twijfel. Omdat er unaniem moet worden gestemd moet iedereen laten weten waarom ze de jongen schuldig of onschuldig achtten. Ik richt me hier op jurylid nummer 1. Aan het begin van de film wordt duidelijk dat dit pas de eerste keer is dat hij in een jury zit. Aan de houding van de man is ook te zien dat hij nogal onwennig is. Als hij moet gaan spreken klinkt hij helemaal niet overtuigend, hij hapert een beetje en praat nogal zacht. Ook praat hij in een cirkelredenering, hij zegt dat ie al vanaf het begin dacht dat de jongen schuldig was, omdat hij gewoon schuldig lijkt. Hij geeft niet een goede reden aan voor zijn verdenking. Hij gaat meer op zijn gevoel af dan op feitelijke argumenten. Hiermee kom je natuurlijk niet ver, gezien er wettelijk bewijs moet zijn. Tijdens de rest van de film komt hij ook nogal sukkelig en onzeker over. Hij straalt geen charisma uit en is ook zeker niet overtuigend. Wel zie je dat hij op een gegeven moment wat meer op zijn gemak is en weet hij ook beter van zich af te bijten. Ook durft hij na een tijdje toe te geven dat hij aan het twijfelen is geraakt door de juryleden die niet overtuigd zijn van schuldigheid van de jongen. Ook laat hij zich op een gegeven moment in de film niet meer kleineren door andere juryleden en gaat hij tegen deze juryleden in. Hij groeit dus wel in de film.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten